سیاهتوسه اصلی ریز

برای یبوست مفید است اما باید با مشورت مشاورین طب سنتی مصرف گردد به دلیل وجود 3 تا 7 درصد آنتراکینون در پوست گیاه سیاه توسه، به عنوان یک ملین استفاده می شود. این ماده سبب تحریک روده بزرگ شده، به همین دلیل، از پوست این گیاه به عنوان لاکساتیو (مسهل) در درمان یبوست استفاده دارویی می شود.در درمان هپاتیت و یرقان (زردی) موثر است.برای کبد مفید بوده و در درمان بیماری های کبدی، به ویژه سیروز کبدی (التهاب کبد) مورد استفاده قرار می گیرد.برای بیماری های قلبی موثر واقع می شود.خاصیت ضد ویروسی دارد.خاصیت ضد سرطانی دارد.جهت درمان بیماری های مرتبط با دهان و پوست استفاده می شود.از بین برنده انگل روده و معده است.

خواص گیاه سیاه توسه

مهمترین خواص گیاه سیاه توسه در طب سنتی عبارتند از:

۱. درمان یبوست مزمن

یکی از مهمترین خواص گیاه سیاه توسه در طب سنتی کمک به درمان یبوست مزمن است. پوست این گیاه دارای ترکیبی به نام آنتراکینون است که خاصیت ملین داشته و در رفع یبوست و بهبود ناراحتی‌های گوارشی ناشی از آن موثر است.

۲. درمان بیماری‌های گوارشی

از خواص گیاه سیاه توسه برای درمان ناراحتی‌های گوارشی مانند درمان ترش کردن معده، درمان سکسکه و رفع نفخ شکم استفاده می‌شود. همچنین این گیاه در تحریک حرکات روده مفید است و به هضم بهتر غذا کمک شایانی می‌کند.

۳. تقویت سیستم ایمنی بدن

همانند بیشتر گیاهان دارویی مصرف گیاه سیاه توسه نیز به دلیل دارا بودن مواد آنتی اکسیدان موجود در آن در تقویت سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از سرطان مفید است.

۴. درمان التهاب کبد و بیماری‌های کبدی

از خواص گیاه سیاه توسه در طب سنتی برای درمان بیماری هپاتیت، رفع زردی، سیروز کبدی و بهبود ناراحتی و التهاب کبد استفاده می‌شود.

۵. درمان کچلی

از جوشانده غلیظ ریشه گیاه سیاه توسه از گذشته به صورت استعمال موضعی برای درمان کچلی، جرب، سودای مزمن، التیام زخم‌ها و اولسر‌ها استفاده می‌شده است.

۶. دفع کننده کرم و انگل

دفع کرم و انگل از معده و روده از دیگر کاربرد‌های درمانی این گیاه است.

۷. کمک به لاغری و کاهش وزن

گیاه سایه توسه به دلیل خاصیت ملین و مسهل به رفع یبوست که یکی از عوامل بروز چاقی است کمک می‌کند و در نتیجه برای لاغری و کاهش وزن مفید است.

۸. رفع صفرا

از دیگر خواص گیاه سیاه توسه خاصیت صفرابر است و به همین خاطر برای درمان یبوست‌های اسپاسمودیک، بهبود بیماری‌های صفراوی و کبدی مورد توجه قرار می‌گیرد.